Σοφίες

I miss the good old days... You know a long time ago i could be a human being. Now it is the beating of a heart that freaks me out the most...

Photostaff

Χωρίς Τίτλο (με νόημα)

IN NEED OF A BREAK

Σοφίες...

Οι γκόμενες είναι σαν τις σαπουνόπερες. Ή θα δεις ένα επεισόδιο και θα τη βαρεθείς ή θα δεις 10.580 ακόμα μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος..

Masterplan

We're all part of a masterplan

Δημοσιογράφοι

Δημοσιογραφικές πηγές σου λέει ο άλλος...

πηγή: bang-gr.blogspot.com

Χωρίς τίτλο (και νόημα)

Let's kill summer and make it look like an accident

Καλοκαιράκι… Ώρα για να φορτίσουμε τις μπαταριές μας. Έτσι λένε οι περισσότεροι, άρα μάλλον έτσι θα είναι. Ο όχλος αποφασίζει σε αυτές τις περιπτώσεις …and if you listen to fools the Mob Rules…

Αυτό αποφάσισα να κάνω κι εγώ. Να φορτίσω τις μπαταριές μου. Μπήκα στον πρώτο Γερμανό που συνάντησα μπροστά μου και τους ζήτησα φορτιστή. Η γλυκιά, κατά τα άλλα κοπελίτσα, με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο απόγνωση. «Τι εννοείτε κύριε ότι θέλετε να σας φορτίσουμε τις μπαταρίες;».

«Αυτό που κατάλαβες γλύκα» της απάντησα αλλά μάλλον δεν είχαμε την ίδια αντίληψη αφού φώναξε έναν τύπο που έπαιζε το ρόλο της ασφάλειας του μαγαζιού (ιδανικός γι’ αυτόν το ρόλο με τα 140 κιλά του και πάνω από 1,90 σε ύψος) και με πέταξε έξω…

Ενώ κυλιόμουνα στην άσφαλτο λες και με είχανε αφήσει στην άκρη της αμμουδιάς, παρατήρησα κάτι που το βλέπεις μόνο μια φόρα το χρόνο (άντε δυο αν υπολογίσεις και το Πάσχα). Πολλές θέσεις για παρκάρισμά. Επιτέλους, είχαν φύγει. Είχαν πάει στα χωριά τους, σε νησιά, σε βουνά, σε λόφους, σε λαγκάδια, σε σπίτια φτιαγμένα από πάγο, στη Σελήνη, σε ένα ράντσο στο Τέξας, στη βορειοδυτική Γουαδελούπη.

Όπου κι αν είχαν πάει μπράβο τους. Τουλάχιστον δεν είχαν μείνει στην πόλη.

Η συνειδητοποίηση της απουσίας του πλήθους από την πόλη, γέμισε χαρά το ταλαιπωρημένο μου μυαλό. Αποφάσισα λοιπόν αντί να φύγω κι εγώ για το χωριό μου, ένα νησί, ένα βουνό, ένα λόφο, ένα λαγκάδι, ένα σπίτι φτιαγμένο από πάγο, τη Σελήνη, ένα ράντσο στο Τέξας ή τη βορειοδυτική Γουαδελούπη, να μείνω στην πόλη. Για πρώτη φορά.

Ναι ναι, αυτό θα έκανα και θα το ευχαριστιόμουν κιόλας. Αυτή την πολύ γλυκιά σκέψη διέκοψε ένας τύπος που πέρασε από δίπλα μου, αφήνοντας αθόρυβες (αλλά πολύ βρωμερές όπως μπορώ να σας διαβεβαιώσω) πορδίτσες. Ο ελάχιστός αλλά επαναλαμβανόμενος θόρυβος που έβγαζε μου θύμιζε κάτι, αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι. Μια μελωδία.
«Συγνώμη κύριε» του είπα και τον τράβηξα από τον ώμο. Ξαφνιάστηκε είναι η αλήθεια. «Τι σκοπός είναι αυτός που παίζετε;».

Μόλις ξεπέρασε την έκπληξη μου πέταξε ένα «Σας παρακαλώ κύριε, αφήστε με ήσυχο και προσπάθησε να φύγει. Εκνευριζόμουν απίστευτα όταν με έλεγαν «κύριο», για αυτό τον κυνήγησα μέχρι το φανάρι, απλά για να τον τρομάξω.
Η μελωδία του τύπου με τις πορδίτσες δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό μου. Τι ήταν άραγε; Δεν θα χάλαγα άλλη φαιά ουσία, κάποια στιγμή θα ερχόταν στο μυαλό μου.

Εκείνη την ώρα αποφάσισα να περάσω μια βόλτα από το γραφείο. Οι περισσότεροι είχαν φύγει με άδεια οπότε βρήκα την ευκαιρία να καπνίσω σε όλο το κτίριο τρέχοντας χωρίς να φοβάμαι ότι θα με καταγγείλει κάποιος.

Αφού κουράστηκα από το πέρα δωθε έκατσα στις σκάλες με την ελπίδα ότι δεν θα με ενοχλήσει κανένας. Όπως κάθε τι που περιμένεις με ανυπομονησία σπάνια έχει θετική κατάληξη, έτσι έγινε και εκείνη τη στιγμή αφού ο νεαρός συνάδελφος έτρεξε προς το μέρος μου.

«Δεν θα φύγεις για διακοπές;» μου είπε ενώ κρατούσε στα χέρια του ενώ από αυτά τα γυναικεία περιοδικά που ποτέ δεν τα ξεχώριζα μεταξύ τους. «Μήπως ήρθε η ώρα να μας πεις ότι είσαι gay; Δεν χρειάζεται να το κρύβεις άλλο…»

«Όχι, όχι! Μ’ αρέσουν οι γυναίκες. Απλά θέλω να διαβάσω ζώδια» ήταν η καλύτερη απάντηση που μπόρεσε να μου δώσει.
«Ας πούμε ότι σε πιστεύω, πάντως αν κάποια στιγμή αποφασίσεις να το ομολογήσεις πες το. Μην τρελαίνεσαι, Δεν κάνει. Και όχι δεν θα πάω διακοπές» του είπα και τον έδιωξα.

Κάτι μου μύρισε… Φεύγοντας άφησε, αθόρυβες (αλλά πολύ βρωμερές όπως μπορώ να σας διαβεβαιώσω) πορδίτσες. Η μελωδία και ο ρυθμός που έβγαιναν ήταν ακριβώς ίδια με τον τύπο από το φανάρι.

«Γαμω την τρέλα μου γαμώ. Που το ξέρω αυτό το τραγούδι» σκέφτηκα αλλά δεν τον φώναξα να μου πει, γιατί θα με έπρηζε πάλι…

Κατέβηκα στο γραφείο μου στο υπόγειο για να περάσω την υπόλοιπη μέρα μου χωρίς να με ενοχλήσει κανένας. Έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και έκατσα στην πολυθρόνα μου. "Α, το θυμηθηκα!" ψιθύρισα εκστασιασμένος. "Οι πορδίτσες είναι η μελωδία της καλοκαιρινής ευτυχίας!"...

Υ.Γ. Καλές διακοπές σε όλους!

*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…

Ah, summer, what power you have to make us suffer and like it

Έλειπα για τις καλοκαιρινές, μικροαστικές διακοπές μου γι' αυτόι και οι δύο - μάξιμουν τρεις - αναγνώστες μου έπεσαν σε κατάθλιψη. Λείπωντας από την έδρα μου έμαθα ότι μια καλοκαιρινή μέρα είναι τέλεια όταν ο ήλιος λάμπει, το αεράκι φυσάει, τα πουλιά κελαηδούν και η μηχανή του γκαζόν είναι χαλασμένη.. Σας εύχομαι λοιπόν τέτοιες καλοκαιρινές μέρες με χαλασμένες μηχανές του γκαζόν, μακριά από εξοχικά στις Χαλκιδικές, μακριά από πολυσύχναστες παραλίες που έχουν περισσότερους δημοσιογράφους του star παρά λουόμενους και μακριά από "τριήμερα δροσιάς" και άλλα κλισέ.

Στην επόμενη ανάρτηση φψτογραφίες από τας διακοπάς μας εις τας Ευρώπας. Μέχρι τότε, το μόνο που σας λέω για να πάρετε μια ιδέα είναι ότι the coldest winter I ever spent was a summer in Germany - που έλεγε κι ο Mark Twain.

Update:

Είδα το άρθρο του Πανούτσου για την παραφιλολογία γύρω απ' το αν ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι - θεμελιώδους σημασίας ζήτημα για έναν μικροαστό, κι δε μπόρεσα παρά να αναδημοσιεύσω ένα μικρό απόσπασμα:

Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι το «Apollo 11» πράγματι προσεληνώθηκε. Με τους Σοβιετικούς να παρακολουθούν κάθε κίνηση στο Διάστημα και τον Ψυχρό Πόλεμο σε εξέλιξη, οι Αμερικανοί δεν θα διανοούνταν να επιχειρήσουν μαϊμουδένια προσελήνωση. Ενα τμήμα όμως των βιντεοταινιών που βλέπουμε πιθανότατα να είναι μαϊμουδεμένο. Οι υποψίες προκύπτουν όχι μόνο από τον κυματισμό της σημαίας, τους ανεξήγητους πολλαπλούς ίσκιους των αστροναυτών, τις αμφιβολίες για το ποιος έκανε τον κάμεραμαν και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Η εξήγηση είναι ότι δεν υπήρχε λόγος να διακινδυνεύσουν οι Αμερικανοί ένα εγχείρημα που δεν θα αποτυπωνόταν άρτια οπτικά, ενώ με μια καλή σκηνοθεσία θα μπορούσε να είναι και ωραιότερο και να έχει γίνει. Οι υποψίες ενισχύονται από το ότι οι αυθεντικές ταινίες σβήστηκαν, με τη NASA να δηλώνει ότι αυτό έγινε τη δεκαετία του '70 για να εξοικονομηθούν χρήματα με την επαναχρησιμοποίησή τους. Εντάξει, ρε παιδάκι μου, να το σεβόμαστε το δημόσιο χρήμα, αλλά αν για το Παναθηναϊκός – Πενιαρόλ που για τους ίδιους λόγους σβήσανε στην ΕΡΤ δεν σταματάμε να μουρμουράμε, τι θα πρέπει να κάνουν οι Αμερικανοί που υποτίθεται ότι τους σβήσανε το μεγαλύτερο επίτευγμα στην ιστορία τους; Μιλάμε για 45 ταινίες σε μπομπίνα που δεν στοιχίζουν ακριβώς εκατομμύρια και με την προσελήνωση να έχει από την αρχή δημιουργήσει θεωρίες συνωμοσίας στο κατά πόσο έγινε... «If something sounds like a lie most probably is», λέει μια αμερικανική φράση που λατρεύω. «Οταν κάτι ακούγεται ψέμα, πιθανότατα είναι». Από εκεί και πέρα άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί κατέστρεψαν τα αυθεντικά tapes της προσελήνωσης για οικονομία. Μόνο που η προσελήνωση θυμίζει λίγο «Δραπέτες του Μπούλκες». Και οι δύο ταινίες προβλήθηκαν σε μια εποχή που η αλήθεια έχανε μαρς από την προπαγάνδα, κανένας δεν είχε όρεξη να τραβιέται με αναλύσεις, αλλά σήμερα μπορούμε να τις αντιμετωπίζουμε σαν λογικοί άνθρωποι. Ευτυχώς.

A Paris ... je ne veux pas travailler

Καλοπροαίρετες συμβουλές

Στα ζευγάρια που στέλνουν ευχετήριες κάρτες µε φωτογραφίες των παιδιών τους: Φωτογραφίες που ποτέ δε ζήτησα και ποτέ δεν κρατάω. Και από πίσω γράφουν και πληροφορίες: «Η Νεκταρία έκλεισε τα 8 φέτος». Δε µε νοιάζει πόσο είναι η Νεκταρία! Βυζιά έβγαλε; Ε άμα μου στείλεις τα βυζιά της Νεκταρίας, θα 'χω καλά Χριστούγεννα ΚΑΙ καλή χρονιά!

Σε όσους δεν πετάνε τίποτα. Ποτέ: Όταν συγυρίζεις το γραφείο σου και δεν πετάς σαßούρα, κι απλά της αλλάζεις θέση, είσαι ψυχωτικός! Υπάρχουν πράγµατα που αντικειµενικά είναι άχρηστα. Ο τσαλακωµένος έλεγχος της 2ας δηµοτικού που στοιχειώνει τα συρτάρια σου εδώ και 28 χρόνια ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον!

Σε όσους σηκώνουν το γιακά του Lacoste: Ο µόνος που το 'κανε πριν γίνει µόδα ήταν ο Κόµης Δράκουλας και όλοι ξέρουµε πως κατέληξε αυτή η ιστορία.

Σ' αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κοµπιούτερ»: Το κοµπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κοµπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στη ΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωµάτια. Αν αλλάζεις κανάλι µε ένα απ' τα παραπάνω, πες µου κι εµένα πώς το κάνεις.

Εξαρτήσεις

"Αν οι πυρκαγιές εκδηλωθούν σε διαφορετικά σημεία, ο Θεός να βάλει το χέρι του", είπε ο αρχηγός της πυροσβεστικής on camera το πρωί Αν αυτό είναι το know how τότε τη βάψαμε.

Μιλώντας για know how, είχα μια συζήτηση το πρωί με μια φίλη μου εναλλακτική, ξέρετε απ' αυτές με τα αέρινα καφέ φουστάνια και την παλαιστινιακή μαντίλα απ' τα zara, που μου λεγε ότι σε μια ιδανική κοινωνία θα ήταν όλα ελεύθερα. Όταν της είπα πως συμφωνώ με το όραμά της αλλά προς το παρόν αυτό παραμένει μια ουτοπία, τουλάχιστον μέχρι να κάνουμε μια σειρά από βήματα που θα μας φτάσουν πιο κοντά στην ουτοπία, άρχισε να πετάει τα γνωστά γκεβαρικά τσιτάτα. Κατάλαβα λοιπόν ξανά ότι οι αριστεροί μπορεί να έχουν στόχους, δεν έχουν όμως know how.

Η κουβέντα μας ξεκίνησε απ' τις εξαρτήσεις. Τσιγαριλίκια, χάπια, τσιγάρα και αλκοόλ. Η φίλη μου επέμενε ότι αν θέλουμε να λέμε ότι αύριο έχουμε δημοκρατία θα έπρεπε από αύριο να τα κάνουμε όλα ελεύθερα. Είναι η ίδια που μου είχε πει ότι είναι σκάνδαλο που τα τσιγάρα πωλούνται ελεύθερα γιατί οι κυβερνήσεις τα κάνουν τακίμια με τις πολυεθνικές και βγάζουν τα κέρατά τους από τους φόρους. Μίλησε για δικτατορία των πολυεθνικών και γι' άλλα επαναστατικά. Κατάλαβα λοιπόν ξανά ότι οι αριστεροί μπορεί να μην έχουν το know how για την ουτοπία, όμως έχουν το know how για την κωλοτούμπα.

Αν λοιπόν από αύριο ήταν όλα ελεύθερα, με τα μυαλά που κουβαλάμε τώρα, τι ακριβώς εικόνα θα υπήρχε στους δρόμους; Πασόκοι να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα όπλα τους για να σκοτώνουν Νεοδημοπράτες εμπνευσμένοι απ' τους πύρινους λόγους του Γιωργάκη, φασισταυγίτες να κυνηγάνε τη φίλη μου την εναλλακτική η οποία μαστουρωμένη θα παραπατούσε μες στη μέση του δρόμου και άλλες ιστορίες για αγρίους.

Να το ξεκαθαρίσω ότι είμαι υπέρ της απόλυτης ελευθερίας. Απλώς η απόλυτη ελευθερία που θέλουμε δε μπορεί να συμβαδίζει με την απόλυτη μαλακία που έχουμε. Ας διαλέξουμε. Οι άλλοι διάλεξαν για μας την απόλυτη μαλακία. Εμείς;

Μεταναστευτικές Επιτροπές

-"Να θυμούνται ότι ήρθαν σε μια ξένη χώρα και πρέπει να σέβονται τις παραδόσεις της", είπε ο Καρατζαφύρερ για τους μουσουλμάνους που θέλουν και τζαμί. Το "θα σε σεβαστώ μόνο αν με σεβαστείς πρώτος" είναι συνώνυμο του "δεν έχω καμία διάθεση να σε σεβαστώ".

Πράγμα που με επαναφέρει στα γνωμικά για να θυμηθώ το "αν θέλεις κάτι να μη γίνει ποτέ κανε μια τριμελή επιτροπή". Στην περίπτωσή μας "αν θέλεις κάτι να γίνει λάθος κάνε μια επιτροπή πολιτών στον Άγιο Παντελεήμονα".

Η Ελλάδα δεν έχει μεταναστανευτική πολιτική με αποτέλεσμα να μπαίνει μέσα όποιος και όποτε θέλει. Ο φιλόσοφος Τσίπρας θα έλεγε ότι αν ελέγχουμε τα σύνορα είμαστε φασίστες και αν διώξουμε τους μετανάστες που είναι ήδη στη χώρα είμαστε Καρατζαφύρερ(=αποτυχημένοι φασίστες). Θα συμφωνήσω μαζί του μόνο στο δεύτερο.

Μια χώρα έχει περιορισμένη οικονομία, περιορισμένο κράτος, περιορισμένες δυνατότητες που υποτίθεται ότι αρκούν μόνο για τους πολίτες της. Αν λοιπόν έρθουν άλλα δύο εκατομμύρια μετανάστες δεν αρκούν οι πόροι της χώρας για όλους. Κάποιοι θα πεινάσουν και θα περιθωριοποιηθούν. Με πιθανότερους τους μετανάστες. Πόσο μάλλον όταν στη χώρα που λέγεται Ελλάδα η οικονομία, το κράτος και οι δυνατότητες δεν αρκούν όχι για έντεκα εκατομμύρια ανθρώπους αλλά ούτε για πέντε.

Η επιτροπή λοιπόν του Αγίου Παντελεήμονα έλυσε το πρόβλημα γρήγορα και λάθος. Έκλεισε την παιδική χαρά της πλατείας για να μην πηγαίνουν οι Πακιστανοί να πίνουν μπύρες. Έτσι οι αντιπαθητικοί μετανάστες θα πίνουν μπύρες στα σπίτια τους και δε θα μας χαλάνε τη μόστρα.

Όταν σταματήσουμε να βλέπουμε τους μετανάστες σαν τουρίστες μακράς διαρκείας, που έρχονται στην Ελλάδα για να νοικιάσουν τα αθλιότερα διαμερίσματα και να μας αφήνουν φράγκα στα σουβλατζίδικα μπορούμε να ξανακάνουμε μια κουβέντα περί μεταναστευτικού. Μέχρι τότε οι λαϊκιστές αριστερούληδες και δεξιούληδες θα χαίρονται με τη διαιώνιση μιας κατάστασης που τους πληγώνει όλους εξίσου, μετανάστες και Έλληνες, εκτός από τους δημαγωγούς οι οποίοι κερδίζουν ψήφους.

Φέσι

Ο μεγαλύτερος Φέσογλου όλων είναι ο ελληνικός λαός με τις παροιμίες του. Πρώτον, οι άνθρωποι της πόλης έχουν πρόβλημα να τις καταλάβουν. Εκτός αν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να ξεχωρίσει μια «καλιακούδα» από μία άλλη «ακούδα» ανοιχτότερων τόνων, που δεν θα ταίριαζε στο «μαύρο σκοτάδι που έρχεται». Στο ακατάληπτο των παροιμιών, όμως, προστίθεται και το αντικρουόμενο.

«Το γοργόν και χάριν έχει», «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», «μάζευε κι ας είν' και ρόγες», «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας» και όποια παπάρα είπε κάποιος μπάρμπας σε μια κορυφή των Τζουμέρκων ενώ απολάμβανε το τσιγάρο του ύστερα από σεξ με νεαρή προβατίνα.

Παπαγαλάκια

Ψήφος

Μου λέγανε ότι άμα δεν πάω να ψηφίζω δεν δικαιούμαι να αυτοαποκαλούμαι πολίτης, δε σέβομαι τα δημοκρατικά μου δικαιώματα και βοηθάω το σύστημα. Οπότε πήγα κι εγώ και ψήφισα.

Μετά σκέφτηκα να ψηφίσω τίποτα οικολόγους που είναι και must. Αλλά λέω η Αλέκα θα μου κρατήσει μούτρα που ψήφισα αυτούς τους απολίτικους που μειώνουν τη δυναμική της Αριστεράς μόνο και μόνο επειδή αναπνέουν. Οπότε είπα να ψηφίσω ΚΚΕ, που τα λέει καλά.

Μετά σκέφτηκα ότι το ΚΚΕ λίγο πολύ θα το πάρει το 8%, οπότε καλύτερα να ψηφίσω Τσίπρα που είναι και μικρός κι άμα δεν πάρει κανένα 6αρι θα του ρίξει ο Αλαβάνος αποβολή. Απ' την άλλη όμως είπα "τι διαφορά έχει αν πάρει ο ΣΥΝ το 6αρι; Αφού όλοι λένε ότι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα καθορίζουν τη ζωή μου". Οπότε είπα να ψηφίσω ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είναι και αριστερό και σοσιαλιστικό και μοντέρνο και δίπατο και διαμπερές.

Αλλά σκέφτηκα πάλι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα βγει έτσι κι αλλιώς. Οπότε καλύτερα να ψηφίσω Ν.Δ. να μην είναι μεγάλη η διαφορά, μην πάρει φόρα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μας πηδήξει. Απ' την άλλη όμως καλύτερα να κοπούν λίγο τα φτερά της Ν.Δ. γιατί 5 χρόνια αυτή μας πηδάει. Οπότε προκειμένου να τιμωρήσω τη Ν.Δ. αλλά να μην αποθαρρυνθεί εντελώς ο πολιτικός της χώρος για να έχουμε σοβαρή αντιπολίτευση, είπα να ψηφίσω ΛΑΟΣ.

Τι μπέρδεμα Θεέ μου... Είναι όλοι τόσο καλοί κι ευγενικοί μαζί μου τις τελευταίες μέρες... Είναι αγωνιστές, υπεύθυνοι, σοβαροί, έχουν όραμα και σχέδιο για το μέλλον. Δε μπορώ να κακοκαρδίσω κάποιον.

Έτσι λοιπόν τα έβαλα όλα στο φάκελο και τα'ριξα!

Και ζήσανε αυτοί κακά κι εμείς χειρότερα...

Μετανάστες

Αν οι μετανάστες είχαν δικαίωμα λόγου,
θα εξηγούσαν ότι δεν έφτασαν εδώ πληρώνοντας ξένους και έλληνες δουλέμπορους για να ζήσουν το μύθο τους στην Ελλάδα.
Κινδύνευαν και πεινούσαν, γιατί τις χώρες τους τις έχουμε κάνει χωματερές αποβλήτων και εμπόλεμες ζώνες.

Θα μας έλεγαν ότι κάποιος που δεν μπορεί να ζήσει παρά μόνο λαθραία στα σκοτεινό σοκάκια μιας ξένης πόλης, πεινασμένος και μόνος, εύκολα θα γίνει στόχος του κάθε λογής διακινητή. Από πορνεία και ναρκωτικά, μέχρι CD για λίγα ευρώ. Θα μας έλεγαν ότι αναγκάζονται να τρέχουν, μόλις δούνε αστυνομικό, ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Θα μας έλεγαν ότι ενώ κάνουν τις πιο βαριές δουλειές τούς ζητάνε όλοι να είναι αόρατοι. Θα μας έλεγαν ότι ζητάνε μόνο τα στοιχειώδη. Να παίρνουν άσυλο οι πρόσφυγες, όπως προβλέπει ο ΟΗΕ, να μπορούν να δουλέψουν χωρίς κυνηγητό, να έχουν ένα δωμάτιο να μένουν. Να γίνονται πολίτες της Ελλάδας οι νόμιμοι. Θα ρώταγαν πού πήγαν τα 20 εκ. ευρώ που πήρε η Ελλάδα από την Ε.Ε. μόνο το 2008 για να βοηθήσει τους μετανάστες. Πού είναι τα σχολεία και οι ναοί αλλόθρησκων; Δεν υπάρχει καμιά άλλη χώρα που να μην δίνει ούτε καν το δικαίωμα ενός νεκροταφείου.

Αλλά οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα λόγου!

Αν οι ζωές των μεταναστών μετρούσαν, θα βλέπαμε καθαρά πόσο πολλές δεκάδες άνθρωποι πνίγηκαν, σκοτώθηκαν τυχαία από εκπυρσοκροτήσεις ή από αγανακτισμένους πολίτες που νόμιζαν ότι τους ληστεύουν ή από εργατικά ατυχήματα ή μέσα στις φυλακές ή ακόμα και από καθαρά ρατσιστικά εγκλήματα. Πόσες δολοφονίες «δικαιολογούνται» με ένα ξερό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Πού πήγαν τα όργανα μεταναστών από παράνομες μεταμοσχεύσεις; Πόση προσβολή ένιωσαν άραγε για το σκισμένο και ποδοπατημένο Κοράνι;

Πόσες κοπέλες και παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά κάθε μέρα; Πόσες μέρες στην εντατική πέρασαν νεαρά παιδιά από αστυνομική βία, όταν έφτασαν για κακή τους τύχη στην Ελλάδα; Πόσους σάκους με νεκρούς παρέλαβαν οι συγγενείς;

Αλλά οι ζωές των μεταναστών δεν μετράνε!

Αν ψήφιζαν οι μετανάστες, αυτοί που με την εργασία τους συμβάλλουν κατά 20% στο ΑΕΠ, αυτοί που ανασφάλιστοι καθαρίζουν σπίτια και μαγαζιά, αυτοί που μαζεύουν τα φρούτα και τα λαχανικά στο κρύο ή στον καύσωνα, αυτοί που γηροκομούν τους ηλικιωμένους, που φροντίζουν τους αρρώστους, αυτοί που δουλεύουν στα χαντάκια και στις λαμαρίνες. Αυτοί που τα παιδιά τους δεν έχουν δικαίωμα σε πατρίδα, ακόμα κι αν είναι δεύτερη γενιά στην Ελλάδα. Αυτοί που δέκα και είκοσι χρόνια πληρώνουν ΙΚΑ και εφορία, όμως ακόμα ανανεώνουν την άδεια παραμονής τους. Αυτοί που δέχονται προσβολές και απειλές από κάθε εργοδότη, αστυνομικό ή ακόμα και από το γείτονα. Αυτοί που έχουν δει μόνο στα χαρτιά την υπογραφή της Ελλάδας στις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματά τους.

Αν ψήφιζαν λοιπόν οι χιλιάδες «αόρατοι» εκεί στη Σωκράτους, στην Πέτρου Ράλλη, στο Αγαθονήσι, στην Πάτρα, τι αποτέλεσμα θα έβγαζε άραγε η κάλπη;
Αλλά οι μετανάστες δεν ψηφίζουν!

(από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας)

Guantanamo

Το συμβόυλιο υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε. έδωσε χθες το πράσινο φως για όσα κράτη-μέλη θέλουν να εισάγουν κρατούμενους του Γκουαντάναμο στην Ευρώπη.

Έχω δύο ερωτήσεις μια για τον Ομπάμα και μια για τον Παυλόπουλο (και οι δύο φανατικοί αναγνώστες του blog μου):

1. Κύριε Ομπάμα, όταν είπατε ότι θα κλείσετε το Γκουάνταμο, εννοούσατε ότι θα το μεταφέρετε στην Ευρώπη;

2. Πάκη, αν εμείς "φιλοξενήσουμε" κρατούμενους, τί θα γίνει με τον "υπερπληθυσμό" στα σωφρονιστικά ιδρύματα που οδήγησε σε εξεγέρσεις πριν από λίγους μήνες;

Οξύμωρο

Σήμερα τελειώνει η προεκλογική περίοδος

Οι πολιτικοί αρχηγοί θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι βγήκαν κερδισμένοι. Όλοι ανεξαιρέτως. Οι δημοσιογράφοι θα μας μιλάνε για την επόμενη μέρα στα κόμματα, λες και μας ενδιαφέρει, ίσως να σχολιάζουν και την αποχή αν φτάσει σε υψηλά επίπεδα. Όλοι θα συμφωνήσουν ότι το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί και πρέπει κάτι να κάνουμε να το αλλάξουμε και μετά θα συνεχίσουν τη λασπολογία και γενικώς την παπαρολογία.

Από αύριο μπαίνουμε στην μετεκλογική κλιμακτήριο...

Pure Magic

Καταχρήσεις

Σε λιγότερο από ένα μήνυμα το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους απαγορεύεται.Θεμιτό... Η υγεία του μη καπνιστή είναι σημαντική και πρέπει να προστατεύεται από το κράτος απ' τη στιγμή που δεν είναι αυτονόητη η προστασία του από όλους μας.

Κι ο καπνιστής; Φαίνεται ότι για το κράτος είναι τελειωμένη υπόθεση. Του απαγορεύεται να καπνίζει έξω , άρα και να βγαίνει έξω. Και δεν του προσφέρεται καμία βοήθεια προκειμένου να κόψει το κάπνισμα. Ένα κράτος που θέλει να περάσει τη λογική "για το κοινό καλό ας θυσιαστούν οι μειοψηφίες". Και όλα αυτά υπό καθεστώς
δημοκρατίας, η οποία μόνο σκοπό έχει να σέβεται τις μειοψηφίες.

"Το ένα χέρι θυσιάζει το άλλο και τα δύο θυσιάζονται για το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας". Πρόβα τζενεράλε για νέες θυσίες. Θυσίες για το κοινό καλό...

Απλό το συμπέρασμα: θέλετε να απαγορευτεί το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους προκειμένου να προστατευτούν οι μη καπνιστές; Προστατέψτε και τους καπνιστές εντάσοντας το πρόγραμμα απεξάρτησής τους στον προυπολογισμό των ασφαλιστικών ταμείων. Ναι αυτών που κατακρεουργήσατε για να μπορεί ο Ρουσόπουλος να πάει "σπίτια του" και όχι σπίτι του όπως οι κοινοί θνητοί...


(μερική αναδημοσίευση άρθρου μου από "Αντάρτικο του 21ου αιώνα")

Η δήλωση του αιώνα!

"Την Κυριακή ούτε μια ψήφος να παέι χαμένη! [...] Δίνουμε όλοι το παρόν την Κυριακή! Στις κάλτσες!"


Ιδού και το βίντεο...





Υ.Γ. Δεν είναι μοντάζ!

Αποχή

Τί να κάνει κι αυτή; Πρέπει να εξασκήσει το δημοκρατικό της δικαίωμα...


Προκατάληψη 1

Η αποχή δεν είναι πολιτική θέση

Η αποχή όπως και η συμμετοχή στέλνει μηνύματα που μπορούν να αξιολογηθούν κατά το δοκούν. Κάποιος που απέχει μπορεί να είναι απολιτικοποιημένος ή όχι. Το ίδιο ισχύει για κάποιον που ψηφίζει. Το σύστημα μπορεί να ερμηνεύσει την αποχή ως απολιτική θέση όπως ακριβώς μπορεί να ερμηνεύσει την ψήφο στους οικολόγους ως αποτυχία των άλλων κομμάτων ή την ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ ως αποτέλεσμα της γοητείας(!) του Τσίπρα. Επιπλέον, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η ψήφος στη ΝΔ με αντάλλαγμα διορισμό στο δημόσιο στέλνει σαφέστερο πολιτικό μήνυμα από την αποχή; Επομένως, είναι στο χέρι του κάθε πολίτη να αξιολογήσει την αποχή ή τη συμμετοχή όπως νομίζει, χωρίς να θεωρείται η μια ή η άλλη ξεκάθαρα πολιτική ή απολιτική πράξη.


Προκατάληψη 2

Η αποχή συμφέρει το σύστημα

Όπως είναι γνωστό όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί παρακαλάνε για συμμετοχή προκειμένου να πετύχουν την πολυπόθητη κομματική συσπείρωση. Επίσης, τα ΜΜΕ ως γνήσια φερέφωνα της εξουσίας σπρώχνουν τον κόσμο προς την κάλπη προκειμένου να μειωθεί η αποχή. Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές επιστρατεύουν ανεκδιήγητα επιχειρήματα για να πείσουν τον κόσμο να ψηφίσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το επιχείρημα της Γιαννάκου "οι Έλληνες πρέπει να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές γιατί οι ευρωβουλευτές που προέρχονται από κράτη μέλη με μικρή συμμετοχή έχουν πρόβλημα αξιοπιστίας". Αν, λοιπόν, σκοπός μας είναι να ενισχύσουμε την αξιοπιστία ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος δεν έχουμε παρά να τρέξουμε στην κάλπη.


Προκατάληψη 3

Η αμεσοδημοκρατία είναι ουτοπία, οπότε ας αρκεστούμε στην έμμεση δημοκρατία

Η αμεσοδημοκρατία είναι σήμερα τόσο ουτοπική όσο η δημοκρατία στην μοναρχική Ευρώπη πριν από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Φαντάζομαι ότι τότε οι επαναστάτες δεν θα έπρεπε να παλέψουν για την ανατροπή της μοναρχίας αλλά να βρουν τρόπους να τη βελτιώσουν μέσα από τη συμμετοχή τους σε αυτή...


Προκατάληψη 4

Αν απέχεις από τις εκλογές έχεις παθητική στάση άρα είσαι μοιρολάτρης

Προσωπικά αρνούμαι να αξιοποιήσω τα 3 λεπτά που μου δίνει το σύστημα για να αλλάξω τον κόσμο. Προτιμώ να το παλέψω πραγματικά, να βρεθώ στο δρόμο με ανθρώπους και να μιλήσω ανοιχτά και ειλικρινά για όσα μας προβληματίζουν. Κι όλοι μαζί να παλέψουμε ώστε τα 3 λεπτά συμμετοχής κάθε τέσσερα χρόνια να γίνουν 24 ώρες συμμετοχής κάθε μέρα. Μοιρολατρία είναι να αποδέχεσαι ότι η άμεση δημοκρατία είναι ουτοπία. Μοιρολατρία είναι να αρπάζεις τα ψίχουλα που σου πετάει το σύστημα και να είσαι ικανοποιημένος Μοιρολατρία είναι να φοβάσαι να γίνει εσύ ο επαναστάτης και να ψηφίζεις τους επαναστάτες του καναπέ προκειμένου να κάνουν τη δουλειά για σένα.

Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας...

Υ.Γ.φωτό από ασημώνη

Top 5

Αφιέρωμα στους μεγάλους δημοσιοκάφρους του έθνους


101. Γιώργος Φράγκας

Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να διατηρήσει εφημερίδα πουλώντας 52 ολόκληρα φύλλα κάθε μέρα. Είναι ο επιχειρηματίας που ακολουθώντας τη μόδα των free - press εντύπων, εκδίδει εβδομαδιαίο freak - press έντυπο 8 (και ολογράφως "οκτώ") σελίδων. Διατηρεί ραδιοφωνική εκπομπή, παρουσία σε δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού "After(Death)" και τέσσερις εφημερίδες που πουλάνε συνολικά 2.500 φύλλα τη μέρα. Ταυτόχρονα απολαμβάνουμε κάθε μέρα ρεσιτάλ ερμηνείας, στο δελτίο του "After" αλλά και σε εκπομπές ποικίλης (ανύπαρκτης) ύλης, ανάλογης μόνο του Πρέκα (άντε και της Ντενίση). Πρόκειται λοιπόν για το Δημοσιογράφο, τον Επιχειρηματία, τον Ηθοποιό που δίκαια απολαμβάνει μια θέση στο πάνθεον του cult.



102. Μάκης Τριανταευρώπουλος

Ένας γνήσιος Ταρζάν της δημοσιογραφίας. Απόδειξη, ότι στην εκπομπή του έχει και την Τσίτα, κατά κόσμον Κίμ Κίλιαν.Αδιάφθορος επειδή τα παίρνει απ' όλους και δεν κάνει διακρίσεις, αδιάβροχος γιατί δεν καταλαβάινει τίποτα παρά το φτύσιμο που τρώει και πτυσσόμενος γιατί χωράει παντού, σε κάθε κανάλι, σε κάθε καθεστώς, σε κάθε κυβέρνηση.
Και αυτός φιλοξενείται στο "After(Death)", το κανάλι που δεν αφήνει κανένα αποκαίδι της δημοσιογραφίας χωρίς στέγη, επιτελώντας μέγιστο κοινωνικό και φιλανθρωπικό ή μάλλον... φιλοζωικό έργο. Μόνο και μόνο το μονίμως λαδωμένο μαλλί του Ρομπέν των Χαζών, του δίνει μια θέση στη λίστα με τις cult μορφές της εξημέρωσης (παλιά τη λέγαμε ενημέρωση).



103. Γιώργος Βλάχος

Πρόκειται για τον άνθρωπο που χωρίς να κωλώσει έστησε στον τοίχο τον τρισμέγιστο βουλευτή της Νέας Δημοπρασίας Γιάννη Μανώλη, ο οποίος μόνο απ' το όνομα του αν κρίνουμε κάνει για δύο βουλευτές, ρωτώντας τον επίμονα και σαδιστικά "θα παραιτηθείτε;" τουλάχιστον πέντε φορές, μέχρι ο κακόμοιρος πολιτικός να λυγίσει δηλώνοντας "Θα δούμε! Θα δούμε!". Ο Βλάχος ιδρυτικό μέλος του τρίο στούντζες της εξημέρωσης, μαζί με Αυτιά και Βέρυ - Κοκό, κρατάει συντροφιά στους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ(και Κολωνάκι) κάθε πρωί απ' τον σταθμό "Άχβαχ", επιτελώτας και αυτός μεγάλο κοινωνικό έργο, αφού προφανώς αν ψηφίζεις ΛΑΟΣ δεν έχεις φίλους, ούτε ζωή οπότε χρειάζεσαι τουλάχιστον την τηλεόραση να σου κάνει παρέα...



104. Γιώργος Pretendέρης

Παρουσιαστης της κολοσσιαίας, εβδομαδιαίας εκπομπής "Ανακοπή" στον τηλεοπτικό σταθμό "Μούγκα". Μιας εκπομπής που ασχολείται με κορυφαία ψέματα (παλιά τα λέγαμε θέματα) όπως οι κωλονοσκοπήσεις (βλ. δημοσκοπήσεις) και η €βίζιον. Ανελέητα καυστικός όταν παίρνει συνεντεύξεις από πολιτικούς, αντικειμενικός, αμερόληπτος και ανεξάρτητος, ένας σύγχρονος Ηρακλής που τα βάζει με τη λερναία ύδρα του συστήματος. Οι φήμες που λένε ότι τα βάζει με τη λερναία ύδρα με σκοπό να της κόβει κεφάλια και αν βγαίνεουν περισσότερα, ελέγχονται ως ανακριβείς. Ένας ακόμα τεράστιος δημοσιογράφος που τιμάει την ελληνική τηλεύπνωση (παλιότερα τη λέγανε τηλεόραση).



105. Γιώργος Φραγκαουνάκης

Το αλλλάνι της δημοσιογραφίας. Ο κέρβερος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Κατά της εξουσίας και δίπλα στον έλληνα πολίτη. Δηλαδή, όταν κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοπρασία, ο Γιώργαρος είναι με το ΑΠΑΠΑ - ΣΟΚ, και αντίστροφα. Εκδότης της εφημερίδας "(Μια) Στο Καρφί(και μια στο πέταλο)", μιας εφημερίδας που χτυπά το κατεστημένο σαν χταπόδι. Οι περίπλοκες και πολύπλευρες πολιτικές αναλύσεις του μας εκστασιάζουν. Το άγριο βλέμμα του τον κάνει Braveheart των Ελλήνων. Η εκλεπτυσμένη γλώσσα που χρησιμοποιεί τον κάνει σωστό ακαδημαικό πολίτη. Οι κόντρες του με τον Ζουρλάλη θα μείνουν αξέχαστες. Ο Φραγκαουνάκης δε θα μπορούσε να λέιψει από τη λίστα με τους μεγαλύτερους έλληνες δημοσιοκάφρους.

Υ.Γ. Η καταμέτρηση ξεκινάει απ' το 101 γιατί είναι όλοι μεγάλα νούμερα...