Αν οι μετανάστες είχαν δικαίωμα λόγου,
θα εξηγούσαν ότι δεν έφτασαν εδώ πληρώνοντας ξένους και έλληνες δουλέμπορους για να ζήσουν το μύθο τους στην Ελλάδα.
Κινδύνευαν και πεινούσαν, γιατί τις χώρες τους τις έχουμε κάνει χωματερές αποβλήτων και εμπόλεμες ζώνες.
Θα μας έλεγαν ότι κάποιος που δεν μπορεί να ζήσει παρά μόνο λαθραία στα σκοτεινό σοκάκια μιας ξένης πόλης, πεινασμένος και μόνος, εύκολα θα γίνει στόχος του κάθε λογής διακινητή. Από πορνεία και ναρκωτικά, μέχρι CD για λίγα ευρώ. Θα μας έλεγαν ότι αναγκάζονται να τρέχουν, μόλις δούνε αστυνομικό, ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Θα μας έλεγαν ότι ενώ κάνουν τις πιο βαριές δουλειές τούς ζητάνε όλοι να είναι αόρατοι. Θα μας έλεγαν ότι ζητάνε μόνο τα στοιχειώδη. Να παίρνουν άσυλο οι πρόσφυγες, όπως προβλέπει ο ΟΗΕ, να μπορούν να δουλέψουν χωρίς κυνηγητό, να έχουν ένα δωμάτιο να μένουν. Να γίνονται πολίτες της Ελλάδας οι νόμιμοι. Θα ρώταγαν πού πήγαν τα 20 εκ. ευρώ που πήρε η Ελλάδα από την Ε.Ε. μόνο το 2008 για να βοηθήσει τους μετανάστες. Πού είναι τα σχολεία και οι ναοί αλλόθρησκων; Δεν υπάρχει καμιά άλλη χώρα που να μην δίνει ούτε καν το δικαίωμα ενός νεκροταφείου.
Αλλά οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα λόγου!
Αν οι ζωές των μεταναστών μετρούσαν, θα βλέπαμε καθαρά πόσο πολλές δεκάδες άνθρωποι πνίγηκαν, σκοτώθηκαν τυχαία από εκπυρσοκροτήσεις ή από αγανακτισμένους πολίτες που νόμιζαν ότι τους ληστεύουν ή από εργατικά ατυχήματα ή μέσα στις φυλακές ή ακόμα και από καθαρά ρατσιστικά εγκλήματα. Πόσες δολοφονίες «δικαιολογούνται» με ένα ξερό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Πού πήγαν τα όργανα μεταναστών από παράνομες μεταμοσχεύσεις; Πόση προσβολή ένιωσαν άραγε για το σκισμένο και ποδοπατημένο Κοράνι;
Πόσες κοπέλες και παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά κάθε μέρα; Πόσες μέρες στην εντατική πέρασαν νεαρά παιδιά από αστυνομική βία, όταν έφτασαν για κακή τους τύχη στην Ελλάδα; Πόσους σάκους με νεκρούς παρέλαβαν οι συγγενείς;
Αλλά οι ζωές των μεταναστών δεν μετράνε!
Αν ψήφιζαν οι μετανάστες, αυτοί που με την εργασία τους συμβάλλουν κατά 20% στο ΑΕΠ, αυτοί που ανασφάλιστοι καθαρίζουν σπίτια και μαγαζιά, αυτοί που μαζεύουν τα φρούτα και τα λαχανικά στο κρύο ή στον καύσωνα, αυτοί που γηροκομούν τους ηλικιωμένους, που φροντίζουν τους αρρώστους, αυτοί που δουλεύουν στα χαντάκια και στις λαμαρίνες. Αυτοί που τα παιδιά τους δεν έχουν δικαίωμα σε πατρίδα, ακόμα κι αν είναι δεύτερη γενιά στην Ελλάδα. Αυτοί που δέκα και είκοσι χρόνια πληρώνουν ΙΚΑ και εφορία, όμως ακόμα ανανεώνουν την άδεια παραμονής τους. Αυτοί που δέχονται προσβολές και απειλές από κάθε εργοδότη, αστυνομικό ή ακόμα και από το γείτονα. Αυτοί που έχουν δει μόνο στα χαρτιά την υπογραφή της Ελλάδας στις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματά τους.
Αν ψήφιζαν λοιπόν οι χιλιάδες «αόρατοι» εκεί στη Σωκράτους, στην Πέτρου Ράλλη, στο Αγαθονήσι, στην Πάτρα, τι αποτέλεσμα θα έβγαζε άραγε η κάλπη;
Αλλά οι μετανάστες δεν ψηφίζουν!
(από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας)
